Διαφορά μεταξύ FORTRAN Λειτουργίες & Υποπρογράμματα

FORTRAN είναι μια γλώσσα προγραμματισμού ηλεκτρονικών υπολογιστών που χρησιμοποιούνται κυρίως στα μαθηματικά και τομείς της εφαρμοσμένης μηχανικής . Όπως και άλλες διαδικαστικές γλώσσες , είναι σε μεγάλο βαθμό δομημένη γύρω από τη δημιουργία και επαναλαμβανόμενη χρήση από ένα σύνολο εντολών που ονομάζεται «λειτουργίες» και « υποπρογράμματα ». Σε FORTRAN αυτοί οι δύο τύποι είναι διαφορετικά - κυρίως από το γεγονός ότι διαφορετικές λειτουργίες παράγουν μόνο μία τιμή, με αποτέλεσμα , ενώ οι υπορουτίνες μπορεί να παράγει πολλά . Βασικά
Η

Λειτουργίες και υπορουτίνες είναι παρόμοια σε ότι και οι δύο σύνολα οδηγιών που δίνονται ονόματα, ώστε να μπορεί να « ονομάζεται » και εκτελείται από οποιοδήποτε σημείο στον κώδικά σας . FORTRAN έρχεται με μια σειρά από λειτουργίες που σχεδιάστηκαν έτοιμος να εκτελούν μαθηματικές πράξεις όπως την εύρεση μια τετραγωνική ρίζα ή μια απόλυτη αξία , έτσι ώστε , αντί να χρειάζεται να γράψετε όλα τα στάδια μιας τέτοιας λειτουργίας , κάθε φορά που τα χρειάζονται , ένας προγραμματιστής απλά να καλέσετε η σχετική λειτουργία και να δώσει ό, τι θέλει εισόδου . Εκτός από αυτές τις ενσωματωμένες λειτουργίες , ένας προγραμματιστής μπορεί να γράψει τις δικές τις λειτουργίες και υπορουτίνες του να εκτελέσει ό, τι λειτουργίες που βρίσκει χρήσιμο .
Εικόνων Λειτουργίες
Η

Μια συνάρτηση σε FORTRAN είναι μια διαδικασία που διαρκεί μία ή περισσότερες τιμές εισόδου και παράγει μία τιμή ως έξοδο. Για παράδειγμα, το πρότυπο SQRT λειτουργία FORTRAN βρίσκει την τετραγωνική ρίζα της εισόδου του και επιστρέφει το αποτέλεσμα ως έξοδο :

X = SQRT ( Α + Β )

Η δήλωση αυτή επιστρέφει την τιμή " A + Β " - το αποτέλεσμα της προσθήκης των τιμών στις μεταβλητές Α και Β - με τη λειτουργία SQRT , και αποδίδει το αποτέλεσμα στην μεταβλητή X . Αν A είχε αξία 3 και Β είχε την τιμή 1 , για παράδειγμα , η παραπάνω δήλωση θα εκχωρήσετε μια τιμή από 2 έως Χ - την τετραγωνική ρίζα του 3 +1
εικόνων
Multi- Variable Λειτουργίες

λειτουργίες μπορεί να διαρκέσει περισσότερο από μία μεταβλητή ως είσοδο . Η λειτουργία MAX , για παράδειγμα , αποδίδει την υψηλότερη αξία μεταξύ εκείνων που είναι δεδομένη , έτσι ώστε :

Μ = MAX ( Χ , Υ , Ζ , 10 )

θα αναθέσει σε M όποιο είναι το μεγαλύτερο από τις τιμές των Χ , Υ , και Ζ - εκτός αν και οι τρεις τιμές είναι μικρότερες από 10 , οπότε η συνάρτηση θα επιστρέψει " 10 " που θα διατεθεί για Μ.
εικόνων Υποεντολές

Ενώ λειτουργίες επιστρέφουν μόνο μία τιμή - όπως ότι η φράση " SQRT ( 4 )" είναι λειτουργικά ισοδύναμο με τον αριθμό " 2 " , και μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε μαθηματικές εκφράσεις όπως ακριβώς " 2 " θα είναι - υπορουτίνες μπορούν να επιστρέψουν πολλές τιμές , και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε εκφράσεις . Αντ 'αυτού , υποπρογράμματα είναι απλά εκτελείται με την εντολή CALL , όπως:

CALL ΣΥΝΟΛΟ ( 1,2,3 , SUM)

Αυτό εκτελεί μια υπορουτίνα που ονομάζεται TOTAL και στέλνει τους αριθμούς 1 , 2 , και 3 , και η μεταβλητή SUM . Η ίδια η TOTAL υπορουτίνα μπορεί να μοιάζει κάπως έτσι :

ΣΥΝΟΛΟ Υπορουτίνα ( Χ , Υ , Ζ , S)

REAL X , Y , Z , S

S = X + Y + Z

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ

ΤΕΛΟΣ

η πρώτη γραμμή εδώ ορίζει την υπορουτίνα : λέγεται TOTAL , και αναμένει από τέσσερις τιμές , όταν λέγεται , η οποία εκχωρεί στις μεταβλητές X , Υ, Ζ , και S. η δεύτερη γραμμή δηλώνει αυτές τις τέσσερις μεταβλητές , όπως πραγματικούς αριθμούς , η τρίτη γραμμή ορίζει S για τη συνδυασμένη τιμή του Χ , Υ , και Ζ , και η τρίτη γραμμή πηδά έξω της υπορουτίνας και επιστρέφει στο σημείο στον κώδικα όπου ονομαζόταν . Στην περίπτωση της τηλεφωνικής γραμμής παραπάνω , TOTAL θα αναθέσετε τιμές 1 , 2 , και 3 έως Χ , Υ , και Ζ , και στη συνέχεια να αναθέσει το σύνολο - 6 - σε S , το οποίο αντιστοιχεί στη μεταβλητή SUM στην πρόσκληση γραμμή . Η επίδραση του "TOTAL CALL ( 1,2,3 , SUM ) " γραμμή , ως εκ τούτου , θα είναι να ορίσετε τη μεταβλητή SUM έως 6 .
Η
εικόνων